"Υπάρχουν και ανάγκες παρουσίασης. Δηλαδή εικαστικές ανάγκες οι οποίες πρέπει να εμφανιστούν, ακόμα και ανάγκες της παραγωγής. Εγώ θα επισημάνω ένα τέτοιο στοιχείο για να πω ότι παρ’ όλο που είδα μία δυσαρμονία στο χρόνο παρουσίασης ενός φαινομένου και ενώ το φαινόμενο αυτό είναι ανεκτό, είναι πραγματικό, έφτιαχνε μια δυσαρμονία, την πολιορκία και την άλωση της Μονεμβασίας. Ήμουν παρών και στην εκπομπή. Είναι σαν η πολιορκία και η άλωση της Μονεμβασίας, που είναι ένα δευτερεύον επαναστατικό γεγονός, αν κανείς δεν το ξέρει, παίρνει την αίσθηση από το ντοκιμαντέρ ότι είναι ισότιμο σχεδόν με την άλωση της Τριπολιτσάς. Εκεί πραγματικά υπάρχει ένα ζήτημα να το συζητήσεις με τους παραγωγούς, αλλά οι παραγωγοί μπορεί να σου πουν ότι, εμείς πήγαμε στη Μονεμβασία και κάναμε μία δουλειά, δείξαμε, διεισδύσαμε μέσα στους χώρους και θέλαμε και να το δείξουμε κιόλας, τι να το κάνουμε; Δηλαδή μια πιο συμβατική προσέγγιση του ζητήματος του ντοκιμαντέρ ως εικαστικού, καλλιτεχνικού προϊόντος, διότι υπάρχει και αυτή η πλευρά."