Η παράγραφος αυτή επιφέρει σημαντικές συγχύσεις εφόσον ήδη έχουν αναφερθεί μορφές προστασίας και της παράκτιας ή θαλάσσιας ζώνης ως ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΡΚΑ, ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΑΓΡΙΑΣ ΖΩΗΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ, ΖΩΝΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΠΑΡΚΑ.

Πρέπει να οριστεί με ακρίβεια ο λόγος για την ποιοτική διαφοροποίηση της οριοθέτησης προστασίας της παράκτιας ζώνης με νέα κριτήρια ως προς τις προηγούμενες μορφές και να διευκρινιστεί ποια ή είναι η ποιοτική διαφοροποίηση και η ανάγκη συνύπαρξης της οριοθέτησης αυτής με την περί Αιγιαλού και Παραλίας (βλ. Ν.2791/2002).

Επιπλέον, οι παράκτιοι υγρότοποι, για τους οποίους προβλέπεται καθεστώς προστασίας πρέπει να διακριθούν από λιμνοθάλασσες, οι οποίες κατά τον Αλιευτικό Κώδικα, αποτελούν ιχθυοτροφεία.