Een belangrijk mensenrechtenspeerpunt voor de komende jaren is het recht op social protection. Met de Universele Verklaring van de Rechten van de mens (1948) heeft de internationale gemeenschap al erkent dat social protection een basis mensenrecht is: “everyone has the right to a standard of living adequate for the health and well-being of himself and of his famliy..”  Ook het VN Kinderrechten Verdrag heeft dit opgenomen.

Het Nederlandse mensenrechten beleid zou hier meer op in moeten zetten, omdat

·Investeren in social protection zowel een investering in sociale gelijkheid en gelijkwaardigheid als economische ontwikkeling en armoedebestrijding betekent.

·Inzetten op social protection als een mensenrecht op dit moment zeer relevant is gegeven de huidige trends in aanhoudende ongelijkheid in inkomen en toegang tot sociale diensten (onderwijs, gezondheidszorg) voor gemarginaliseerde groepen, zoals kinderen (OVC) en mensen geaffecteerd door HIV.

·Social protection als een van de belangrijkste “critical enablers” genoemd wordt om  aidsbestrijding effectief te laten zijn (Zie Investment Framework van UNAIDS).

Hoe kan Nederland daar aan bijdragen:

·Bij beleidsgesprekken met partneroverheden moeten worden ingezet op stimuleren van country-owned social protection systems die gericht zijn op het behalen van gelijke en universele social protection, met bijzondere aandacht voor de meeste kwetsbare en gemarginaliseerde groepen, zoals kinderen, vrouwen en mensen geaffecteerd door HIV.

·Bijdragen (technical input en financieel) aan opzetten van social protection floor initiatives in Low Income Countries en hoge HIV prevelentie landen.

·Inzetten op country-owned social protection initiatives, coördinatie van donoractiviteiten en uiteindelijk duurzaamheid van systemen.